Zo (Frans) Gezegd, Zo (Frans) Gedaan

Geschreven op: 24 aug 2021
Buitenland en Tussenjaar

Piet Hein Minnee (24) ging na zijn examen met zijn steenkolen-Frans bij de ANWB-alarmcentrale werken. Hij had geen idee hoe dat zou gaan, maar hij sprong in het diepe. Zijn aanpak: gewoon maar doen. En heel goed kijken hoe anderen het doen. Lees zijn tips! 

Ik heb mijzelf altijd als een doorsnee leerling gezien. Met de vakken die iedereen moeilijk vond had ik ook moeite. Haalde ik een keer een 8 dan was een 7,5 meestal het gemiddelde. Ook voor Frans moest ik de nodige moeite doen. Daarom was ik zo verbaasd dat ik werd aangenomen in de pech-assistentie.   

Wie niet waagt, die niet wint  

Ik was de jongste en meest onervaren persoon op de afdeling. Het team waarmee ik werkte leek op een dwarsdoorsnede van de Nederlandse bevolking: van jonge studenten die hun zomer ook niet wilde verspillen aan baco-katers in een Chersonissos-achtig oord tot aan gezellige 40-plussers die een baan in het zonnige Frankrijk ambieerden. Het merendeel was Nederlands, maar met een achtergrond in de Franse taal. Zij spraken dus beter Frans dan ik, maar we deelden allemaal dezelfde visie: ‘wie niet waagt, die niet wint’.    

Gejammer van toeristen met pech onderweg  

Als een spons vingen we als team hulpvragen, gezeur, gevloek en gejammer van toeristen met pech op. Kwam ik er niet uit, dan kon ik terugvallen op die spons. ‘Oefening baart kunst’. Zo was het voor mij als je tenminste onder ‘kunst’ verstaat: tien keer vragen: “pouvez-vous répéter?” (vertaling: Kunt u dat herhalen?) om uit het verhaal van de snel sprekende Fransoos uiteindelijk de juiste informatie te kunnen vissen.  

Van hotel moedernest naar een inloopkast 

Deze zomer was voor mij ook de eerste keer op mezelf zijn. Ik ruilde mijn verblijf in hotel moedernest om voor een soort inloopkast, gevuld met een bed, klein gasfornuis en een badkamertje in een appartementencomplex met mijn collega’s. Het voelde een beetje als ‘little Netherlands’ in Lyon.  

Afkijken hoe ik op eigen benen moest staan  

Ik ging naar mijn werk met mijn collega’s, deed boodschappen met ze en bracht met hen mijn vrije dagen door. Ook kon ik goed bij ze afkijken hoe je nou op je eigen benen moet staan. Een van hen was bijvoorbeeld diëtist. Zij was voor mij een soort wandelend kookboek aan wie ik mijn eerste, voedzame en zelfgemaakte gerechten te danken heb. Mijn buurman, die Frans studeerde, was de snelcursus Frans voor mij. Hij wist van mijn steenkolen-Frans en verplichtte mij Frans met hem te spreken. Op deze manier was deze zomer niet alleen goed voor mijn Frans, maar ook voor mij als persoon.   

Onzeker heen, maar met zelfvertrouwen terug  

Het zijn de keuzes die we maken die ons vormen. Ik ging die zomer alleen, onervaren en zenuwachtig naar Lyon. Ik kwam echter met veel zelfvertrouwen terug. Écht niet alleen door mijn moeder die onwijs enthousiast was dat haar zoon nu ook een keer de was kon doen, maar vooral omdat ik het ‘voor-mij-onbekende’ eigen had gemaakt. 

Ga de uitdaging met jezelf aan  

Het is een ervaring geweest die heeft bijgedragen aan een nieuwe manier van denken waar ik vandaag de dag nog steeds wat aan heb: ga de uitdaging met jezelf aan. Snap ik iets niet? Trek aan de bel! Er bestaan geen domme vragen. Laat jij je van je goede kant zien, dan zijn mensen altijd bereid je te helpen. Lukt iets niet meteen? De aanhouder wint en al doende leert men. Soms lijkt het onbekende eng, maar waag je de sprong dan word je ervoor beloond. Er is namelijk geen lift naar persoonlijke ontwikkeling. Je zult de trap moeten nemen. 

Mijn tips:  

  • Snap je iets niet? Trek aan de bel. Er bestaan geen domme vragen en mensen zijn altijd bereid je te helpen.  
  • Lukt iets de eerste keer niet? Oefening baart kunst. Hard werk en inzet verslaan talent. Iets leren begint bij fouten maken. Schaam je dus niet.  
  • Maak die sprong in het diepe. We worden gevormd door de keuzes die we maken. Als je nooit een kwast aanraakt, leer je nooit schilderen. Jij hebt elke dag de keus om te bepalen waarvoor jij je inzet.  
  • Alles wat je als mens overwint, maakt je sterker. Kijk je een angst recht in de ogen aan, in plaats van die te ontwijken, dan groei je en word jij je de angst de baas.