Een spannend leven door te verhuizen van Limburg naar Leiden

Geschreven op:
Op kamers

Roxanne Hendrix (19) vond een kamer in Leiden dankzij haar humor en zelfspot. “Lange tijd dacht ik dat mijn Limburgse accent de reden was waarom geen enkel studentenhuis mij wilde hebben.”

 

“Vanaf de vierde was ik wel zo’n beetje klaar met de middelbare school. Ik wilde verandering! Een spannend leven! Ik was ready voor het studentenleven. Het enige probleem was dat ik geen flauw benul had van wat ik wilde studeren. Wat ik wel wist is dat ik weg wilde uit Limburg. Tijd voor een ander landschap, nieuwe mensen en een ander accent.”

 

Alles interessant vinden

“Sterrenkunde leek me leuk, maar met een E&M-profiel op het vwo kom je daar niet. Vanaf de vierde ging ik naar studies als Algemene Sociale Wetenschappen, Communicatiewetenschap, Journalistiek en Archeologie in Utrecht, Leiden en Nijmegen. Ik vond eigenlijk alles wel interessant, maar niet interessant genoég om daar drie jaar of langer mee bezig te zijn.”

 

Culturele Antropologie

“Ik wist dat ik geïnteresseerd ben in culturen en mensen. Een vriendin opperde of Culturele Antropologie misschien iets voor mij was. Ik ging als een maniak op onderzoek uit. Ik zou mijn keuze graag willen onderbouwen met goede argumenten, maar ik heb gedaan wat mijn gevoel zei. Wat ik fijn vind is dat de opleiding zo breed is en je in je master veel verschillende kanten op kan. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik na mijn studiekeuze nog steeds niet echt zeker van mijn keuze was.”

 

Op rolafstand van de universiteit

“Ik koos voor Leiden, omdat dit dichtbij zee lag. De universiteit is op rolafstand van mijn studentenhuis. Het was niet makkelijk om een kamer te vinden in Leiden, vooral niet voor iemand met een zachte ‘g’ (in mijn ervaring). Niemand zei ooit expliciet dat ik een stom accent had, maar ik kon wel altijd voelen dat mensen er een beetje lacherig over deden. Lange tijd dacht ik dat mijn accent de reden was dat geen enkel studentenhuis mij wilde hebben.”

 

Kom jij uit België?

“Mensen vroegen mij altijd waar ik toch vandaan kwam. Uiteindelijk besloot ik om voortaan op elke hospiteeravond de anderen voor te zijn door zelf al te zeggen: ‘Ik kom uit Limburg, maar dat is waarschijnlijk wel al aan mijn accent te horen’. Door deze zelfspot voelde ik me meer op mijn gemak. Zelfs nu nog maken vrienden soms grappen dat ik uit ‘België’ kom, maar ik kan er nu wel om lachen. Ik klink inderdaad anders, maar dat is helemaal prima.”

 

Vragen over mijn baankans

“De vraag die mij vaak over mijn studie wordt gesteld is: ‘Wat kun je hier nu later mee’? Dit maakt mij erg onzeker, want ook hier heb ik geen definitief antwoord op.  Maar als ik naar mijn docenten van afgelopen jaar kijk, zie ik wel dat er daadwerkelijk toekomstperspectief is. Bijvoorbeeld in onderzoek, bij een NGO of iets anders. Ik heb er in ieder geval vertrouwen in.”